pensando mátote

NON SON EMO, POR DEUS!

SON  O DEMO!

Acabo caendo na conta

Que en todo isto que escribo

Falta emoción

E sobra argumentación

Está máis próximo

Ao mundo das ideas

Que ao mundo conmovedor das emocións

Falta función emotiva

E, sen embargo,

Consíderoa imprescindible.

E moito me temo que para subsanar a carencia

De nada vai valer poñerse a pensar.

fóra da granxa

Todo son vantaxes inesperadas.

Ás veces a sorpresa vén chea de vérmes

O que non mata engorda

Outras veces o imprevisto

Vén envolto en papel de regalo

E cando abres

Non hai nada

E case sempre sucede

Que depende

Da interpretación que lle deas

Todo ten como mínimo dúas caras

Toda espectativa

É unha frustración

En potencia

Pero tamén pode ser

Unha ansia colmada

sinais

convivir

para quen come só
o mundo é unha trampa rateira


para quen se acompaña
o mundo está cheo de posibilidades
e praceres distinguidos

dados ao azar

Recibes unha carta de amor

Preciosa

Chea de beixos, apertas e cariño

Non ten remitente

Nin destinatario

No sitio onde debería aparecer a asina

Aparece (Cuba)

Volve ler

Non é unha carta

É a páxina dun diario

Un rexistro de beixos

E apertas

Dados

Ao azar

en aberto

conclusión conclutiva

O nihilismo e o nada

Afogaron por non nadar

Só safou un nadiña de nada

O xusto

Para non desquilibrar a balanza

E porque sempre ten que haber de todo

No saco

cuestións monotemáticas

daquela.....somos o mesmo con A que con B? e con A+B?
                 somos igual AQUí   e ALí?
                                    ANTES e DESPOIS?
pregunto. Que permanece diso que chamamos EU a medida que imos atravesando os cambios? 


andará a resposta no vento?
ten algo que dicir ao respecto a física cuántica?
e o I Ching?


maybe logic