o fin e os medios

se algún día se me dá por limpar o cú

cun título universitario

tendo en conta que leva asina e timbre

do xefe do estado

terei que considerar primeiro seriamente

a alta probabilidade

de que con ese xesto inútil

acabe pillando almorrás

en xeral, lévome ben co mundo enteiro

pero non a calquera prezo

familia

de Marcos Escudero

canteiro de Mós

pode ser

terraza con vistas

nunha terraciña con vistas

á Vía Láctea

podo distinguir a palidez nebulosa

das cidades humanas

brillando mates con cores de puticlú de deseño

cutre  prefabricado

e ti coméntasme divertida

e onde van eses sen paraugas?

varrendo misoxinias

a única vez que aquel misóxino

que dicía amar a todas as mulleres

desexou abrazala tenramente

tivo que bailar coa vasoira

porque ela xa marchara

para sempre

do cárcere emocional

que o seu galanteo supermánico

custodiaba

Os que imos morrer saudámoste, Cesaria.

Miss Perfumado. Cesaria Evora

Dxam morrê ta sonha 
Na sombra di odjo magoado 
Duma pequena gentil 
Di corpo perfumado.

Assim dxam morrê ô flor 
Na sombra di bo odjinho 
Dxam morrê ta sonha 
Assim cma pomba na sê ninho. 

Si pomba é feliz na sê ninho 
A mim também mi é feliz 
Na sombra di odjo ma carinho 
Di Miss Perfumado.

**********

Laisse-moi mourir en rêvant
A l'ombre du regard blessé
D'une gentille fiancée
Au corps parfumé

Laisse-moi mourir ainsi ô fleur
A lombre de ton petit regard
Laisse-moi mourir en rêvant
Comme la colombe dans son nid

Si la colombe est heureuse dans son nid
Moi aussi je le suis
A l'ombre du regard tendre de
Mademoiselle Parfumée

fontes

descoñezo case todo de min
de ti, só podo dicir que
es a que me dá a benvida
se por azar accedo
á terra dos soños
no país das mil e unha fontes

labirinto
petroglifo

chove

o tempo existe ou non

segundo o que se faga con el

na pintura

nin para nin pasa

todo é simultáneo

mentres

os meus pensamentos
penduran das nubes
acristaladas
dos teus soños
e ti xogas distraidamente
a enredalos entre os teus dedos
non tires!

xélidomail de cibercemiterio

cando o brillo é de maís
no pavimento desolado
das beirarrúas desertas
na cidade opulenta
abonda con fregar
eses fulgores
con mexo de can abstracto
e todo lampexo queda clausurado
ata nova cera

lectoescritura

quen le poida que nunca escriba
pero quen escribe, le
non hai escritura sen lectura

pitufinos

acabo de chegar de PITUFILANDIA

é un país moi moi raro

ten máis poetas que poemas

e todo o mundo pregunta por que

se buscas en google a resposta

haina pero encriptada

en razoamentos inservibles

os pitufipoetas só chegan a sentir

algo semellante á poesía

no momento de morrer

e fano soñando reencarnarse en letra impresa

nunha espiral gráfica infinita

Mariano está nesta entrada

non por casualidade:

é o pitufo maior,

sen pretensións literarias

saiu comandante de Pitufiworld

a soas contigo

a soidade adáptase
á felicidade
como a auga
ao recipiente
que a contén
e
contamínase
coa mesma facilidade

o isolamento é auga
contaminada de incertidumes

(ti e máis eu somos senlleiros
gozando desta felicidade efémera
e deixamos  as nubes pasar
por debaixo dos nosos paseos)

agoriña mesmo

o tempo non debe existir
alén dos límites mentais
dos cómputos humanos
por tanto
sempre
e
nunca
posiblemente sexan as máscaras
en que oculta a súa pelaxe
o can vagabundo
do instante
que para entendernos
chamamos
agora
agoriña mesmo

as horas moscas no té

cantos gregorianos

ABRIL

espertamos pola mañá moi cedo
intrigados polo canto mecánico dun paxaro
abrimos a ventá
entra o ruído do tráfico (parece mentira a esa hora xa)
e poñémonos a mirar a mirar
e caemos na conta

só era un cuco
poñendo os seus niños
en ovo alleo

paxaretadas tecnolóxicas

eu voto por PIPI

ideíña de Orola

Gustav Klimt "Recondita Armonia"

luar na lubre

O luar aniña nas nubes
dos teus ollos prácidos
e caen ovos pintados
de noite traslúcida
bordados de lunares
fosforescentes
con festóns grises e negros


azul profunda e
verde a miña voz
ámate
como o mar ama
as súas mareas
recorrentes

machus hipánicus

cando un mono azul
vira verde polo motivo que sexa
non tarda en volverse lila
despois de virar vermello de ira
amoraratado de rabia

coidado cos dentequeiros!
xean o sangue
dos sumidoiros
e o plasma das veas

como non me gusta
cargar as tintas
nin con culpas alleas
víro eu mesmo polícromo
e así entendo
o que pasa
e que pasa?
ná de ná!
xa

ai, o varón hispano
ese mamut extinguido
cando aprenderá a ser algo femia
e un chisquiño feliz?
se non custa nada!

outra vez a palabriña
Non, se hai vocablos
que unha vez subliñados
teiman en perseguírente
de por vida

que fixación!

imaxe cedida por Orola para o mundo

cancelas

o falar non ten cancelas
e o meu corazón
vai desencriptado
fóra das palabras

hoxe traduzo só
a linguaxe do tacto
sintagmas de aloumiños líquidos
os meus beixos paradigmáticos
exploran os territorios da simultaneidade
deste gozo-presencia
en desorde sinestésica

non hai nada que entender
para chegar a tocarte.

Masao Yamamoto

FÁLLAME A INSPIRACIÓN

FÁLLAME A INSPIRACIÓN

E SÓBRAME EXPIRACIÓN

Hoxe nin con cervexas

Nin con cava

Dou enfiado nada

Que se pareza a iso que

Adoitamos chamar poesía

Será porque algo falla

Nos recunchos

Máis intimos

Do meu corazón sitiado

Por altofalantes que exudan

Unha melopea inhóspita

De pronomes recheos

De nada a punto de caramelo

CON PERMISO DA REVOLUCIÓN 

POEMA OMNÍVORO

Podo converter

un rumor de remos

rimando remesas de risas

En misas de mesas

Redondas onde amasar

Empanadas de rosas

Dádeme unha panca

E convertireinas

En brisa GRIS

Mentres arrefrían

un par de ovos da casa

e un chouriso da aldea

con patacas do país

PERO isto non significa nada!

Non tiña por que

Pero polo de pronto

Significa

Que como de todo

(Menos carnaza e mocos fosforescentes)

pensando mátote

NON SON EMO, POR DEUS!

SON  O DEMO!

Acabo caendo na conta

Que en todo isto que escribo

Falta emoción

E sobra argumentación

Está máis próximo

Ao mundo das ideas

Que ao mundo conmovedor das emocións

Falta función emotiva

E, sen embargo,

Consíderoa imprescindible.

E moito me temo que para subsanar a carencia

De nada vai valer poñerse a pensar.

fóra da granxa

Todo son vantaxes inesperadas.

Ás veces a sorpresa vén chea de vérmes

O que non mata engorda

Outras veces o imprevisto

Vén envolto en papel de regalo

E cando abres

Non hai nada

E case sempre sucede

Que depende

Da interpretación que lle deas

Todo ten como mínimo dúas caras

Toda espectativa

É unha frustración

En potencia

Pero tamén pode ser

Unha ansia colmada

sinais

convivir

para quen come só
o mundo é unha trampa rateira


para quen se acompaña
o mundo está cheo de posibilidades
e praceres distinguidos

dados ao azar

Recibes unha carta de amor

Preciosa

Chea de beixos, apertas e cariño

Non ten remitente

Nin destinatario

No sitio onde debería aparecer a asina

Aparece (Cuba)

Volve ler

Non é unha carta

É a páxina dun diario

Un rexistro de beixos

E apertas

Dados

Ao azar

en aberto

conclusión conclutiva

O nihilismo e o nada

Afogaron por non nadar

Só safou un nadiña de nada

O xusto

Para non desquilibrar a balanza

E porque sempre ten que haber de todo

No saco

cuestións monotemáticas

daquela.....somos o mesmo con A que con B? e con A+B?
                 somos igual AQUí   e ALí?
                                    ANTES e DESPOIS?
pregunto. Que permanece diso que chamamos EU a medida que imos atravesando os cambios? 


andará a resposta no vento?
ten algo que dicir ao respecto a física cuántica?
e o I Ching?


maybe logic

ciclos

Unha onda empezou a súa andadura
non se sabe cando
nin cando escachará en estrondo
contra a area

ou se o fará
contra os muros graxentos
da cidade
enferma
de papel moeda.

énfase fática

si, podería publicar neste momento
en nome de alguén
descoñecido
un auténtico e luminoso
sinal de sos

pero agora mesmo detecto
graves problemas de transmisión

por iso esta mensaxe mudou
en comunicado fático

morse oblicuo

Non chegarei onde chegan estas ondas
recheas de renuncia por
deshibición persistente
da realidade
en contra.

Fallan todos os parámetros
virtuais
capaces de crear
sensación de simultaneidade insensata
nas
coordenadas oblicuas
da
desolación.

fóra da feira

Choro, logo existo.

Río, é que me estou inventando.

Insisto, reinvéntome
para non vender nin venderme
na feira do control.

xestos

Se non podes entender este libriño que escribo
sería de ben tolos tentar entendérmonos
de ningunha outra maneira.

A escritura é unha mentira limpa.
A fala unha verdade sucia, chea de cháchara.

Caetano Veloso - Sonhos

digo eu

verdadeiramente, se nos paramos a pensar.....
coñece alguén a alguén?
coñécese un a si mesmo?
somos igual cando estamos con A que cando estamos con B?
somos sempre o mesmo?
os outros non son proxeccións que facemos de nós mesmos?
que nos permitimos?
cantos cadeados temos?
están todos dispoñibles para seren abertos?

transparencias

Se ela existe, compadézoa
Se non existe, compadézote a ti
Abafando nas propias máscaras
E nas alleas

a invisibilidade é relativa
a visibilidade tamén

hai que ver

Hai que ver como bebemos

e tamén como vivimos

hai que ver o que tal vemos

e como o resistimos