o fin e os medios

se algún día se me dá por limpar o cú

cun título universitario

tendo en conta que leva asina e timbre

do xefe do estado

terei que considerar primeiro seriamente

a alta probabilidade

de que con ese xesto inútil

acabe pillando almorrás

en xeral, lévome ben co mundo enteiro

pero non a calquera prezo

familia

de Marcos Escudero

canteiro de Mós

pode ser

terraza con vistas

nunha terraciña con vistas

á Vía Láctea

podo distinguir a palidez nebulosa

das cidades humanas

brillando mates con cores de puticlú de deseño

cutre  prefabricado

e ti coméntasme divertida

e onde van eses sen paraugas?

varrendo misoxinias

a única vez que aquel misóxino

que dicía amar a todas as mulleres

desexou abrazala tenramente

tivo que bailar coa vasoira

porque ela xa marchara

para sempre

do cárcere emocional

que o seu galanteo supermánico

custodiaba

Os que imos morrer saudámoste, Cesaria.

Miss Perfumado. Cesaria Evora

Dxam morrê ta sonha 
Na sombra di odjo magoado 
Duma pequena gentil 
Di corpo perfumado.

Assim dxam morrê ô flor 
Na sombra di bo odjinho 
Dxam morrê ta sonha 
Assim cma pomba na sê ninho. 

Si pomba é feliz na sê ninho 
A mim também mi é feliz 
Na sombra di odjo ma carinho 
Di Miss Perfumado.

**********

Laisse-moi mourir en rêvant
A l'ombre du regard blessé
D'une gentille fiancée
Au corps parfumé

Laisse-moi mourir ainsi ô fleur
A lombre de ton petit regard
Laisse-moi mourir en rêvant
Comme la colombe dans son nid

Si la colombe est heureuse dans son nid
Moi aussi je le suis
A l'ombre du regard tendre de
Mademoiselle Parfumée

fontes

descoñezo case todo de min
de ti, só podo dicir que
es a que me dá a benvida
se por azar accedo
á terra dos soños
no país das mil e unha fontes

labirinto
petroglifo

chove

o tempo existe ou non

segundo o que se faga con el

na pintura

nin para nin pasa

todo é simultáneo

mentres

os meus pensamentos
penduran das nubes
acristaladas
dos teus soños
e ti xogas distraidamente
a enredalos entre os teus dedos
non tires!

xélidomail de cibercemiterio

cando o brillo é de maís
no pavimento desolado
das beirarrúas desertas
na cidade opulenta
abonda con fregar
eses fulgores
con mexo de can abstracto
e todo lampexo queda clausurado
ata nova cera

lectoescritura

quen le poida que nunca escriba
pero quen escribe, le
non hai escritura sen lectura

pitufinos

acabo de chegar de PITUFILANDIA

é un país moi moi raro

ten máis poetas que poemas

e todo o mundo pregunta por que

se buscas en google a resposta

haina pero encriptada

en razoamentos inservibles

os pitufipoetas só chegan a sentir

algo semellante á poesía

no momento de morrer

e fano soñando reencarnarse en letra impresa

nunha espiral gráfica infinita

Mariano está nesta entrada

non por casualidade:

é o pitufo maior,

sen pretensións literarias

saiu comandante de Pitufiworld