Se entendín ben, a xente sinestésica é como sen fosen árbores de conexións neuronais que nunca foron podadas. Iso é magnífico. Non entendo por que o consideran un problema. Unha árbore sen podar é moito máis fermosa que mutilada. O único que necesita é espacio para medrar e que a deixen ao seu aire.
Sabes ese costume que temos de podar as árbores urbanas? Os seudoplátanos, por exemplo? Dá noxo velos todos deliñados a golpe de muñóns. En Portugal déixanos medrar o que queiran e poden acadar un porte vertixinoso, auténticas catedrais de follas ao azar. Supoño que esa é a diferenza. O muñón fronte a voo libre. Brindemos polo mundo polícromo dos sinestésicos.
Si, toda poda é unha doma, un control que se exerce sobre a nosa percepción. O potencial creativo da sinestesia debe ser incalculable. Brindo eu tamén por todas as persoas que teñan esa marabillosa capacidade de sincronizalo todo aínda sabendo que non van ser comprendidas.
3 comentarios:
Se entendín ben, a xente sinestésica é como sen fosen árbores de conexións neuronais que nunca foron podadas. Iso é magnífico. Non entendo por que o consideran un problema. Unha árbore sen podar é moito máis fermosa que mutilada. O único que necesita é espacio para medrar e que a deixen ao seu aire.
Sabes ese costume que temos de podar as árbores urbanas? Os seudoplátanos, por exemplo? Dá noxo velos todos deliñados a golpe de muñóns. En Portugal déixanos medrar o que queiran e poden acadar un porte vertixinoso, auténticas catedrais de follas ao azar. Supoño que esa é a diferenza. O muñón fronte a voo libre. Brindemos polo mundo polícromo dos sinestésicos.
Si, toda poda é unha doma, un control que se exerce sobre a nosa percepción. O potencial creativo da sinestesia debe ser incalculable. Brindo eu tamén por todas as persoas que teñan esa marabillosa capacidade de sincronizalo todo aínda sabendo que non van ser comprendidas.
Publicar un comentario